Hydrolaty - wody kwiatowe

Lecznicza potęga ziół znana jest od wieków. Zioła pomagają nam na wiele dolegliwości. Ale nie każdy o tym wie, nie każdy wierzy w ich skuteczność.
Fitoterapia i aromaterapia dostarczają nam wiedzę o zaletach roślin, nie tylko jako leków ziołowych, ale i o działaniu zapachu na człowieka.

Kwintesencję zapachów w przyrodzie stanowią olejki eteryczne. Są to zawarte w różnych częściach rośliny złożone związki chemiczne charakterystyczne dla każdej rośliny i odmiany.

Wielu specjalistów porównuje rolę olejków w roślinach do roli hormonów. Istnieje wiele danych potwierdzających tę hipotezę. Logika przyrody jest zadziwiająca!

Olejki eteryczne przez wieki stosowane były w różnych formach. Wymienić należy nalewki, tinktury, ekstrakty olejowe bądź tłuszczowe. Dzisiaj najczęściej olejki z rośliny pozyskuje się poprzez poddanie rośliny bądź jej części destylacji z parą wodną.

Twórcą metody destylacji z parą wodną jest według źródeł historycznych słynny średniowieczny medyk perski Avicenna (pełne nazwisko Avicenny brzmi Abu Ali Husain ebn Abdallah Ebn-e Sina lub krótko Ibn Sina).

W jednej kadzi doprowadza się wodę do wrzenia. W drugiej zwanej alembikiem umieszcza się surowiec roślinny. Obie kadzie są połączone. Para wodna przepływając przez alembik porywa drobiny olejku. Cząsteczki pary wodnej przemieszczają się długim wężem chłodzącym, w którym następuje kondensacja. Produkt kondensacji, czyli esencja kwiatowa wymieszana z wodą zbiera się w trzeciej kadzi. Następnie oddziela się esencję zapachową od wody za pomocą wazy florentyńskiej. Olejek, który ma gęstość mniejszą od wody, zbiera się na jej powierzchni. Destylacja z parą wodną gwarantuje największą czystość olejków eterycznych. Do pozyskiwania olejku nie wprowadza się bowiem sztucznej substancji, która mogłaby zepsuć produkt finalny.

Metoda ta pozwala pozyskać jeszcze jeden cenny produkt poza olejkiem eterycznym. Woda z destylacji jest skutkiem ubocznym tego procesu. Woda kwiatowa zbiera się w kadzi, gdy proces destylacji olejku eterycznego dobiega końca. Hydrolatowi (wodzie kwiatowej) nadaje się nazwę rośliny, z której powstał olejek.

Zawiera ona z od 0,2 % do 1,2 % olejku eterycznego. Zdażają się wody kwiatowe z zawartością do 5 % olejku. Zależy to od rośliny, z jakiej pozyskaliśmy olejek. Mamy więc wodę różaną, pomarańczową, rumiankową, oczarową, lawendową, rozmarynową.

Hydrolaty mają dobroczynny wpływ roślinnych esencji zapachowych na zdrowie i urodę. Zawarte są w nich cenne substancje takie jak witaminy i mikroelementy, flawonidy, glikozydy, garbniki, gorycze, saponiny, śluzy, kwasy organiczne, żywice.

Małe cząsteczki olejków eterycznych, zawarte w wodach kwiatowych (hydrolatach) dość łatwo przenikają przez barierę naskórka do głębszych warstw, pobudzają krążenie krwi, usprawniają usuwanie toksyn, rewitalizują skórę. Hydrolaty mają właściwości takie jakie przypisywane są roślinom, z których powstały. Mamy więc wody kwiatowe o właściwościach nawilżających, odżywiających, antyseptycznych, tonizujących.

Wody kwiatowe mogą być wspaniałymi tonikami. Można z powodzeniem wykorzystać je w maseczkach. Ziołowy lub kwiatowy zapach wpływa na nastrój. Wybierając wodę kwiatową (hydrolat) należy kierować się głównie wiedzą o właściwościach roślin, z których powstały.